23.03.2019 – spotkanie z Jerzym Braszką i Januszem Dziubińskim

Jerzy Braszka jest łodzianinem, urodził się przy ul. Piotrkowskiej 7. Dzisiaj mieszka 50 km pod Łodzią. Od najmłodszych lat bywał w Wytwórni Filmów Fabularnych w Łodzi, gdzie jego ojciec Jan Braszka był charakteryzatorem (specjalizował się m.in. we fryzurach barokowych). Jerzy Braszka zadebiutował na dużym ekranie jako ośmiolatek – w filmie obyczajowym „Autobus odjeżdża 6.20” (1954) w reż. Jana Rybkowskiego zagrał Jurka Poradzkiego, syna głównych bohaterów, w których wcielili się Aleksandra Śląska (jako kilkuletni aktor był w niej zakochany, wspomina ją jako osobę serdeczną, pełną uroku) i Jerzy Duszyński (zapamiętał go jako człowieka zimnego i zdystansowanego). W nagrodę za udział w filmie dostał klocki.

Rodzice dbali o rozwój swojego syna. Od najmłodszych lat Jerzy Braszka uczestniczył w wielu zajęciach dodatkowych. Gdyby nie wstręt do czytania nut, zostałby muzykiem. Doskonale jeździł konno. W czasie nauki w szkole średniej grywał w amatorskich przedstawieniach. Do szkoły filmowej dostał się za pierwszym podejściem. Do egzaminu wstępnego przygotowywał go Krzysztof Różycki, kolega jego brata, który był wówczas studentem IV roku szkoły filmowej. Jerzy Braszka wspominał, że wielkim przywilejem były zajęcia z Jadwigą Andrzejewską, Leonem Niemczykiem, Michałem Szewczykiem, Polą Raksą, Januszem Kubickim. Z powodu opuszczania zajęć z tańca i szermierki powtarzał II rok studiów. Ze szkoły zrezygnował na własne życzenie, gdyż koniecznie chciał zagrać u Kazimierza Kutza. Nie wiedział, że zaważy to na jego dalszej karierze. Po niedługim czasie powrócił na studia. Dyplomowanym aktorem został w 1970 roku.

Latem i wczesną jesienią 1967 roku – podczas wakacji studenckich – pracował jako instruktor jazdy konnej w łąckiej stadninie, gdzie prowadził zajęcia m.in. dla młodzieży z Belgii i Francji (swoją przygodę jeździecką rozpoczął w łódzkich Łagiewnikach). Do Łącka przyjechała wówczas ekipa „Stawki większej niż życie”. Jerzy Braszka był wtedy studentem II roku Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Wolny czas spędzał nad jeziorem, położonym nieopodal łąckiego pałacu, w którym stacjonowali członkowie ekipy filmowej (reżyser Janusz Morgenstern mieszkał w hotelu dyrektora, położonym naprzeciw stadniny). Epizodyczne role w „Stawce większej niż życie” zaproponowali ówczesnemu studentowi Jacek Butrymowicz i Helena Białecka, asystenci reżysera.

Jerzy Braszka zagrał trzy niewielkie role w dwóch odcinkach serialu zrealizowanych w Łącku i Płocku: w „Żelaznym Krzyżu” (Johann, adiutant pułkownika Reinera oraz wartownik przed willą generała Wierlingera) i „Podwójnym nelsonie” (mężczyzna niosący wiązkę chrustu). Podczas przygotowań do zdjęć Janusz Morgenstern wyjaśnił mu, że ma do wykonania podstawowe zadanie aktorskie, z którym z pewnością sobie poradzi. Jerzy Braszka nie przypuszczał jednak, że jego partnerem będzie wybitny aktor Tadeusz Białoszczyński (pułkownik Reiner w odcinku „Żelazny Krzyż”). Na planie Braszkę oblały go siódme poty i sparaliżowała trema. Scena z udziałem pułkownika Reinera i jego adiutanta Johanna powstała z łąckim pałacu (bez dubli, reżyser nie miał zastrzeżeń do nakręconego materiału). Z kolei epizod przed filmową willą generała Wierlingera nakręcony został w Płocku, a scena, w której w polu widzenia nadradcy Gebhardta pojawia się człowiek niosący wiązkę chrustu, zrealizowana została w lesie położonym nieopodal łąckiej stadniny. Jednym z pracowników stadniny był Stanisław Torchała, który w odcinku „Żelazny Krzyż” zagrał stangreta. Jerzy Braszka doskonale go pamięta, pracowali wspólnie w szkółce jeździeckiej.

Będąc studentem III roku, statystował wraz z kolegami w filmie „Pogoń za Adamem” (1970) w reż. Jerzego Zarzyckiego. Zauroczyła go wówczas grająca w tym filmie kubańska aktorka Mayda Limonte Rodriguez. Zaprosił ją na kolację do łódzkiego Grand Hotelu i... nie spotkał się z odmową.

Swoje umiejętności jeździeckie Jerzy Braszka miał okazję wykorzystać m.in. w „Hubalu” (1973) w reż. Bohdana Poręby (kapral Stanisław Wiśniewski), „Sanatorium pod Klepsydrą”  (1973) w reż. Wojciecha Jerzego Hasa („Skórzana Pończocha”), w „Gnieździe” (1974) w reż. Jana Rybkowskiego (woj Czcibora).

W filmie „Zawiłości uczuć” (1975) w reż. Leona Jeannota zagrał główną rolę (Marek) u boku Ewy Lejczak (Bożena). Dla obojga wyzwanie stanowiła realizacja scen rozbieranych. W ich kręceniu brała udział minimalna liczba członków ekipy, dlatego nie czuli się bardzo skrępowani.

Podczas spotkania aktor wspominał też pracę na planie serialu „Życie na gorąco” (1978) w reż. Andrzeja Konica. Zdjęcia do odcinka „Bolzano”, w którym Jerzy Braszka zagrał Adolfa, człowieka Ottona, kręcone były w NRD. Marka Perepeczkę, z którym zagrał wspólne sceny w „Życiu na gorąco”, zapamiętał jako „dobrego misia, który muchy by nie skrzywdził”, a Andrzeja Konica jako „przeuroczego fachowca”.

Jerzy Braszka pracował ponadto przy realizacji kilku filmów jako II reżyser lub asystent reżysera. Po raz pierwszy stanął po drugiej strony kamery na planie filmu „Ocalić miasto” (1976) w reż. Jana Łomnickiego. Reżyser od razu rzucił go na głęboką wodę, polecając zrealizować ujęcie z oddziałami niemieckimi. Pomógł mu w tym Jerzy Gościk, autor zdjęć.

Jerzy Braszka spędził dziesięć lat w Stanach Zjednoczonych. Jest członkiem Amerykańskiej Akademii Filmowej w grupie reżyserów. W 1982 roku był reżyserem obsady serialu „The Wall” w reż. Roberta Markowitza i Jerzego Antczaka. W serialu tym zagrał m.in. Janusz Dziubiński, którego Jerzy Braszka poznał w czasie studiów w szkole filmowej. W 1968 roku obaj wystąpili na scenie opolskiego amfiteatru. Na VI Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej zaśpiewali w duecie jedną z premierowych piosenek (w koncercie premier część utworów prezentowana była w dwóch różnych wykonaniach). Obaj aktorzy mieli okazję do odświeżenia wspomnień podczas spotkania z członkami Klubu Miłośników Stawki w łódzkim hotelu Stare Kino – Cinema Residence.

Janusz Dziubiński studiował na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. W filmie zadebiutował podczas studiów – zagrał trzy epizodyczne role w „Stawce większej niż życie”. W odcinku „Café Rose” w reż. Andrzeja Konica zagrał konduktora Deutsche Reichsbahn kontrolującego bilety Hansowi Klossowi i Marcie Kovacs (pociąg poruszał się w okolicach Łodzi), w odcinku „Ostatnia szansa” w reż. Andrzeja Konica jest partyzantem z parabellum w mieszkaniu Agnieszki i uczestnikiem strzelaniny z esesowcami tropiącymi Annę (zdjęcia powstały w Łodzi i Warszawie), a w odcinku „W imieniu Rzeczpospolitej” w reż. Janusza Morgensterna pojawia się jako partyzant w czapce polowej obserwujący Adama Pruchanala zrywającego kwiaty.

Spodziewając się pytań o swoje role w serialu wszech czasów, aktor wyrecytował napisane przez siebie „Wspomnienie”:

„Wspomnienie” Janusza Dziubińskiego

Szkołę aktorską ukończył w 1969 roku. W swoim dorobku teatralnym ma kreacje aktorskie w teatrach szczecińskich, w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie i Teatrze Ziemi Łódzkiej. W Teatrze Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach i Teatrze im. Adama Mickiewicza w Częstochowie był aktorem i asystentem reżysera.

Zagrał wiele epizodycznych ról w filmach i serialach, m.in. w „Dniu oczyszczenia” (1969) w reż. Jerzego Passendorfera, „Śladzie na ziemi” (1978) w reż. Zbigniewa Chmielewskiego, „Przypadku” (1981) w reż. Krzysztofa Kieślowskiego, „Matce Królów” (1982) w reż. Janusza Zaorskiego, „Kingsajzie” (1987) w reż. Juliusza Machulskiego, „Pograniczu w ogniu” (1988–1991) w reż. Andrzeja Konica.

Podczas spotkania ze stawkowiczami wspominał aktorów i reżyserów, z którymi pracował, m.in. Ryszarda Wachowskiego, Stanisława Mikulskiego, Grzegorza Królikiewicza.

W ostatniej części spotkania Jerzy Braszka i Janusz Dziubiński rozdawali autografy, wpisywali dedykacje i pozowali do zdjęć.

Spotkanie z Jerzym Braszką prowadził Tomasz Musiał, a gospodarzem spotkania z Januszem Dziubińskim był Bogdan Bernacki.

Zapraszamy do zapoznania się z fotorelacją ze spotkania z Jerzym Braszką i Januszem Dziubińskim, którą przygotowali Bogdan Bernacki i Piotr Żmudzki.

© 2024 Shen-Kun - Baca - BoBer. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Realizacja strony: www.hyh.pl.